Safari in Chitwan - part 2

Coucou,

le deuxième jour sera plus court en texte car je fus malade.

La veille je mangeais quelques noix de cajous grillées, et toute la nuit la digestion se fit sentir difficile. Le matin je ne déjeune pas et rejoins les autres pour une ballade dans le village alentour où les gens vivent comme au 14iemme sciècle. Le jeune guide nous renseigne sur tout ce qui se passe autour, coutumes et vie des gens , sur la nature (flora et fauna), non seulement très compétent mais d'une gentillesse comme on la rencontre partout ici. Sur le chemin des enfants courrent à notre rencontre pour nous offrir des fleurs et des sourires sans même demander des bonbons. Les gens vivent simplement et nous laisse voir leur village, en nous offrant pleins de merveilleux sourires , et aussi de la bière faite maison que nous refusons (il est 9 heure du mat). Ces gens vivent simplement dans des petites maisons de terre, des vaches, chèvres, moutons, poules, canards etc, et paraissent content, bien sur ils travaillent la terre ou dans des champs de Bananiers. La fièvre commence à monter mais ca va, sur le retour nous demandons à acheter des bananes pour nourrir les éléphantes, hélas les bananes ne sont pas encore mures, tanpis ca le fera bien avec les pommes et pain que j'emmenai du petit déjeuner avant de partir. Presques rentrés nous bifurquons pour nous rendre dans les étables de ces dames mastodons. Nous assitons à la manière dont les meneurs d'éléphants retirent les sortes de boxes en bois qui servent à transporter les touristes. Les éléphantes sont à genoux mais dès que le dernier matelas glisse de leurs dos elles se relèvent aussitôt et se dirigent à leur place; prennent quelques longues tiges de foin quelles font balancées de droite à gauche tout en se fouettant là où elles nous porte. On fixe une chaine à leurs pieds, on les soignent et les nourrit à chaques ballades.

On rentre et je me couche directement sans lunch juste de l'eau bouillie pour la soif.

L'après midi c'est la visite des crocos que je manque, le tout dans une barque. Il faut dire que ces crocos n'agressent pas les humains car ils ne se nourissent que de poissons donc de gentils crocos, surprenant non des gentils crocos.

Le lendemain je vais mieux et nous repartons pour un long voyage vèrs Kathmandu, rien de spécial ni de nouveau, les routes sont toujours pareilles.

Bises à tous et à bientôt Patricia et Wilko.

---------------------------------------------------------------

De volgende ochtend voelt Patricia zich niet lekker; ze heeft slecht geslapen omdat haar darmen van streek zijn en voelt de koorts opkomen. Ze ontbijt niet, maar gaat wel mee op excursie naar het naastgelegen dorpje, waar sinds de 14de eeuw weinig is veranderd. Het is zaterdag, de vrije dag in Nepal, dus de kinderen zijn niet naar school vandaag. In tegenstelling tot Kathmandu, gaan hier alle kinderen naar school. De gids legt uit dat in Nepal veel verschillende casten zijn, van erg arm tot erg rijk. Hier in de jungle behoort iedereen ongeveer tot dezelfde stand en als iemand moeite heeft het schoolgeld te betalen, helpt men elkaar door lening, voedsel, enzovoorts. Alle kinderen kwamen meteen naar ons toe. Opeens waren wij de toeristische trekpleister! Eén voor één kwamen ze ons bloemen geven. In tegenstelling tot wat we vaak zien, werd er niet gebedeld, maar vonden ze het echt leuk contact te maken.

Het leven op het platte land is de laatste eeuwen weinig veranderd. Men verbouwd een stukje grond; er lopen wat dieren rond en vaak houdt men een stuk grond van een grootgrondbezitter bij tegen vergoeding of een gedeelte van de oogst. De huizen hebben een structuur van bamboe met riet ertussen en afgesmeerd met een mengsel van mest en grond. Maandelijks onderhoud zorgt ervoor dat de huizen meer dan 10 jaar mee gaan. De daken zijn van rijstenstro. Het geheel ziet er goed onderhouden en netjes uit en er slingert geen vuil rond. De gids kent iedereen bij naam. Oorspronkelijk komt hij uit Kathmandu maar na zijn studie is hij in de jungle gaan werken en per januari heeft hij een baan gevonden bij de overheid als boswachter. De bananen zijn nog niet rijp, dus we kunnen geen bananen kopen voor de olifanten, want aan het eind van de wandeling gaan we naar het olifantenverblijf. Daar zien we hoe de "zadels" van de olifanten worden gehaald. De olifanten knielen en wachten tot het zadel en de kussen van de rug zijn gehaald waarna ze naar hun plekje lopen. Daar worden ze gevoerd, verzorgd en aan de ketting gelegd. Een bosje rijstenstro wordt gebruikt om zichzelf mee op de rug te slaan. De gids legt uit dat een beweeglijke olifant, een blijde olifant is. Kennelijk hebben ze het goed naar hun zin.

Een uitleg over olifanten in de ressort is het volgende op het programma. Ik zeg tegen de gids dat ik nog even naar de rand van het reservaat loop om een foto te maken en daarna meteen terug kom. Hij zegt me dan meteen te kijken bij het water, waar soms krokodillen zijn. Aan de overkant van het water ligt inderdaad een grote moeras krokodil van een meter of vier, schat ik. De dag ervoor hebben we op de rug van de olifant dit water overgestoken. Het water ligt een meter of vijf lager dan waar ik sta en rustig maak ik een paar foto's. De bek van de krokodil is niet helemaal te zien en dat blijft zo; zelfs als ik bijna een half uur later terug kom in gezelschap van de gids en de andere bezoekers, is er niets veranderd aan de positie. De olifant is sinds aangekomen, dus verzamelen we allen om "alles" over olifanten te weten te komen. Als afsluiting mogen we allemaal wat voer in de bek van de olifant stoppen en knuffelen met dit enorme zoogdier.

Patricia is na het bezoek aan het dorp meteen op bed gaan liggen, komt er even uit om wat soep te eten, maar gaat niet mee op excursie 's middags. Na de lunch vertrekken we in met de bus naar de rivier. Aan de andere kant mochten we met de olifantensafari niet komen. Waar wilde olifanten leven, mogen de tamme olifanten niet komen. We steken de brede rivier over en onder de brug zien we de krokodillen liggen. We gaan te voet het reservaat in en we splitsen in twee groepen; elk met een gids uiteraard. Al snel zijn we in het (oer)woud en zien we een groep Grijze Langoer apen in de bomen. De groep is eigenlijk te groot en te luidruchtig om veel wild tegen te komen, maar dat maakt het woud er niet minder indrukwekkend op. De bomen en struiken trekken zich gelukkig niets aan van de kletsende toeristen. De tocht leidt naar een gharial krokodillen fokkerij. Deze viseter behoort tot de bedreigde diersoorten en wordt sinds 1978 in Chitwan gefokt en in het wild uitgezet. In verschillende bassins zijn de kroko's die in de diverse jaren uit het ei zijn gekomen: variërend van ongeveer 40 cm tot ruim 4 meter. De mannetjes kunnen tot 6 meter lang worden.

Een kwartier na het verlaten van de fokkerij, komen we weer aan bij de rivier. Een boot met twee roeiers ligt op ons te wachten. Een grote groep Resusapen aan de waterkant vlucht het woud in als we hun kant op komen met de boot. De terugreis over het water gaat langs krokodillen en watervogels die zich goed laten bekijken en fotograferen. De ondergaande zon weerspiegelt in de rivier en net voor het donker gaan we aan wal. De bus brengt ons in een paar minuten terug naar het ressort. Het zit er al weer bijna op, want de volgende ochtend na het ontbijt is het al tijd voor de bus naar Kathmandu. We hebben veel gezien, maar vinden het allen te kort. Drie dagen en twee nachten klinkt langer dan het is het twee maal een lange busreis. Waarschijnlijk keren we terug met onze zoon Youandi en zijn vriendin Monique, die ons a.s. zaterdag bezoeken.