Pharping

Après quelques jours de silence mais non de repos, un petit résumé avant d'entamé notre montée au camp de base de l'Anapurna demain.

Tou d'abord merci pour toutes vos gentilles réactions, en francais ou néerlandais.

Nous sommes allés à Pharping, 20 km de Kathmandu, avec un taxi. Un gentil jeune garcon de 23 ans qui nous a servi de guide aussi et est resté toute la journée avec nous. Il savait qu'on ne trouverai pas de taxi pour le retour. Il savait tout de sa ville, les rues les raccourcis, des fêtes Hindous ect. Il faisait très chaud, Ming (son nom) transpirait pendant le trajet sans se plaindre et surtout sans jamais otter son blouson. Quand il conduit il reste calme malgré le trafic intense de tout côté. Des qualités que tous les Népalais ont et surtout tout en restant humble sans jamais se mettre en avant. Ceci nous touche beaucoup, ils sont très jeune mais très adulte, la vie est dure dans tous les sens. Il s'est occupé de nous comme une "maman".

Donc en arrivant nous montons encore des escaliers bien évidement, jusqu'au monastère en passant devant une des fameuses Grottes où Guru Rinpoche medita pendant 3 ans, puis nous montons tout en haut où de milliers de drapeaux tibétains de prières sont accrochés d'arbres en arbres. Wilko monte encore plus haut avec Ming, me laissant à la merci des vendeurs et des mendiants qui ne me lâchèrent pas jusqu'au retour de Wilko et Ming, sans jamais être insolent ni agressif, ils essayent juste de vendre, avec le sourire et beaucoup de patience.

Puis Ming nous emmènne à un Gigantesque projet. Une immense statue de Guru Rinpoche, pas encore finie, que normalement nous ne pouvons pas visiter, mais que grace à sa gentillesse nous fait entrer. C'est très grand car on l'appercoit de loin. À l'intérieur un ébéniste en plein travail. Voilà déjà 7 ans qu'il est en construction.

Tout est en photo, regardez plustôt.

Les Népalais sont très doués de leurs mains, sont trè courrageux, on en voit transportés seul une armoire sur leur dos (2m50x8ocm), tenue par une large bande accrochée à leur front. Ils marchent le long des rues entre les voitures (incroyablement vrai).

Je demande à Ming si il a une petite amie, mais vu qu'il commence à 6 heure du mat et fini vèrs 21 heure, il nous répond qu'il est célibataire. Heureusement le samedi est comme pour nous les Européens un dimanche, mais là il sort avec ses copains.

Il nous ramène à l'hôtel où nous insistons pour qu'il boive avec nous et se repose un peu. Nous lui laissons un gros pour boire afin de compenser sa gentillesse et sa perte de clients durant la journée entière. On lui dit aussi que dès qu'on aurai besoin d'un taxi qu'on ferait appel à lui.
Pharping
Le lendemain arrive Manita et André (soeur et beau-frère de Wilko), nous nous promenons dans le quartier et buvons un verre en face du Stupa.

Des bisous à tous Patricia et Wilko.
-------------------------------------------------------------------
Lieve mensen,

We hebben al een paar dagen niets van ons laten horen, dus bij deze weer wat nieuws en foto's. Iedereen bedankt voor de reacties op onze eerdere blogs. We vinden het leuk te lezen, maar reageren er niet op. We zijn tenslotte op vakantie :-)

Zondag 14 oktober zijn we na de ochtendspits vertrokken met Ming, die zo langzamerhand onze vast taxi-chauffeur begint te worden. Als hij Kathmandu uit is gereden, stopt hij bij een bergpas om ons te laten zien waar een stuk berg is opgeblazen om de rivier door te laten. Anders kan het water niet weg en zou de vallei van Kathmandu (weer) grotendeels een meer worden. Het is dus niet alleen in de lage landen onder de zeespiegel dat er overstromingsgevaar is.

De reis gaat naar Parphing wat ten zuid-oosten van Kathmandu ligt. Pharping (naam van de plaats en één van de 75 districten die Kathmandu rijk is) is bij de boeddhisten voornamelijk bekend doordat Guru Rinpoche hier in grotten gemediteerd heeft. Zoals vaker heeft dezelfde plaats zowel voor de boeddhisten als hindoestanen een verschillende heilige betekenis. Vlak naast de grot waar Guru Rinpoche zeven jaar heeft gemediteerd, hangt aan de overhangende rots een grote stalactiet die de vorm heeft van de uier van een koe.

De andere grot, waar Guru Rinpoche drie jaar heeft gemediteerd, ligt hogerop en Patries is blij dat ze weer trappen mag lopen. Deze grot is omgeven door Tibetaans boeddhistische kloosters. Als je verder de trappen oploopt, kom je in het bos waar honderden, zo niet duizenden gebedsvlaggetjes in de boomtoppen hangen en waar de wind de gebeden meeneemt voor alle lijdende wezens.

Ming blijft de hele dag bij ons, zodat we een gids hebben die het gebied goed kent en ons bijvoorbeeld vertelt over de uier, waar ik het eerder over had. Nadat we de tempels en bezienswaardigheden op loopafstand hebben gezien, stappen we weer bij Ming in de taxi, die ons meeneemt naar een tempel die al zeven jaar in aanbouw is. Op het dak van de tempel zit een gigantisch grote Guru Rinpoche in lotushouding. Alles staat in de steigers en het hek van het bouwterrein zit op slot, maar Ming maakt een praatje met de werklui in het Nepalees en het hek wordt voor ons open gedaan. Centraal in de tempel, tussen de gigantische pilaren, die het gewicht van het kunstwerk op het dak moet dragen, staat een houten altaar, wat geheel met de hand minutieus bewerkt is. De houtsnijder is bezig met het volgende paneel.

In Nepal bestaat het ambachtelijk- en handwerk nog volop. Veel goederen worden per fiets of op de rug vervoerd. Een driezitsbank wordt door één persoon op de rug en met een band op het voorhoofd gedragen. Vanwege de afmetingen loopt hij op de rijbaan tussen de auto's, maar dat is normaal. Niemand stoort zich er aan ondanks de drukte, files en getoeter, blijft iedereen kalm en geduldig. Het is hier echt een andere wereld!

Groetjes allemaal en de blog over het bezoek aan de Monkeytempel gisteren, volgt snel...

Pat en Wilko